Onze dochter is groot geworden: 18 jaar al!

Onze dochter is groot geworden: 18 jaar al! Vandaag verlaat ze het huis voor haar studies. We kunnen het nog steeds niet geloven dat ze volwassen is en dat ze ver van ons gaat wonen…

Ze vroeg mij haar te helpen bij het inrichten van haar nieuwe kleine appartement. Als ik overigens "klein" zeg, dan bedoel ik ook klein. Het is niet veel groter dan de kamer waarin ze is opgegroeid. Maar het is niet te duur en het ziet er echt wel gezellig uit. Belangrijker nog is dat zij het geweldig vindt.

Zelfs al weet ze nog niet helemaal hoe ze het zal inrichten, hebben we reeds over het belangrijkste nagedacht.

Om te koken bijvoorbeeld. Wegens gebrek aan ruimte in de keuken is dit niet zo eenvoudig. We moesten iets kleins hebben, maar toch groot genoeg om echte maaltijden te kunnen bereiden.

Op kleine appartementen kan het dikwijls nogal rommelig zijn. En er het huishouden doen is vaak gecompliceerd. Maar geen probleem met het glas van de ovendeur: het glas kan zeer eenvoudig worden verwijderd zodat het echt gemakkelijk te reinigen is.

Het is tijd om haar te begeleiden naar haar nieuwe appartement. Ik heb tranen in mijn ogen. Ik hoop dat ze het niet merkt…

Toen we door de voordeur van ons huis naar buiten stapten , met de handen vol dozen en koffers, kwam ze naar me toe en zei ze met trillend stemmetje, “Mama, dit blijft toch wel altijd mijn thuis, ook al verhuis ik, of niet?”

En toen was het tijd voor een stevige knuffel.